Dag 27 27 mei
49,7 km eindtotaal: 2264,7 km
Arzua - Santiago de Compostela
Groot nieuws: we zijn er. En als ge het niet moest gehoord hebben: WE ZIJN ER!!! De laatste lootjes wegen het zwaarst . Het dipje dat ik gisteren middag had, had mijn zus vandaag. De laatste hellingen waren er voor haar te veel aan. Ik dreef weer op de adrenaline. Al was het vandaag 50 km omhoog, het kon me niet schelen.

Eindelijk

De laatste kilometer hebben we te voet afgelegd. Het was redelijk steil en er liepen nogal wat toeristen in de straten dus vond ik het te gewaagd om te rijden. Mijn zus was er niet kwaad om. En dan sta je daar voor de kathedraal bij St Jacob met de tandem en met pak en zak erop. We hebben elkaar geluk gewenst en onmiddelijk het thuisfront ingelicht.

Verry nice

We hadden ook nogal veel beziens met onze tandem. " Verry nice, can i take a picture?" We hebben onszelf natuurlijk ook laten fotograferen. Blijkbaar waren we ook nog net om 12 uur aangekomen want de klok van de kathedraal begroette ons met veel kabaal.
Een kwartiertje later waren we terug met onze voetjes op de grond en keerden we weer naar de orde van de dag. We gingen naar de toeristische dienst en vroegen naar pensionnetjes. We kregen een lijst en pikten er een uit met Wifi en fietsenstalling. We kwamen terecht bij María in het pension "Rua del Villar". Onze kamer lag op het eerste verdiep en de fiets kon mee op de kamer. Ik zei tegen María:" Kijk eens naar onze fiets!" " Oh my God!" Geen paniek María, hij is plooibaar. Ze hielp hem zelfs naar boven dragen, ons María. Ook met de rest heeft ze ons geholpen en zodoende is onze terugvlucht al in orde. Zondag eerst met de trein naar Vigo en vandaar met het vliegtuig naar Zaventem voor 106 euro pp. De tandem wordt morgen definitief geregeld en gaat met Galipita en UPS richting Schriek voor 200 euro. Alles snel geregeld dus. Alleen zullen we daardoor de aankomst hier van onze buren Wim en Joop waarschijnlijk missen. Geen nood echter, want ik heb ze via SMS al uitgenodigd in Schriek. Voor mij zijn die buren ook al vrienden geworden.
Morgen eens uitslapen en een dagje luieren en een beetje kuieren door Santiago. Onze eerste echte rustdag sinds 1 mei. Wij vinden dat we die dubbel en dik verdiend hebben. Nog een belangrijk ding mogen we morgen niet vergeten. We moeten nog een paar kaarsjes laten branden en naar de pelgrimsmis gaan.
Als afsluiter vandaag een ander zinnetje(met de hulp van María):
Juntos lo hemos hecho!!
Paul & Liliane


Extra verhaaltje
Het verhaal van de koekoek

Zoals iedereen wellicht weet wordt het de volgende dag goed weer als de koekoek ’s avonds roept. Vanaf dag 1 hoorden wij alle dagen de koekoek roepen. Op alle momenten van de dag, zelfs in koor met meerderen tegelijk. Samen met Joop en Wim hebben we daar grappen over gemaakt en bedachten het volgende verhaaltje. Regelmatig stonden er onderweg elektronische ogen. Als een pelgrim of een toerist daar voorbij fietste begon er een bandje te spelen met de roep van de koekoek. Kwestie van ons te blijven motiveren onderweg. Zelfs tijdens onze enige halve dag regen in de “Landes” bleef hij dapper roepen. Het verhaal werd nog grappiger toen we in Frankrijk tot 2 maal toe een koekoek niet “koekoek” maar “koekoekoek” hoorden roepen. Twee maal hoog en één maal laag. M’n zus opperde dat deze koekoeken wel eens een spraakgebrek zouden kunnen hebben. We hadden er zelf geen echte verklaring voor maar hebben er verschrikkelijk om moeten lachen. Dat bleef zo duren tot we de Pyreneeën over moesten. Twee volle dagen hoorden we hem niet. Misschien vloog de koekoek zo hoog niet of… er was een probleem met die elektronische ogen, dat kon ook. De derde dag in Spanje was hij er weer en tot de 26 ste dag heeft hij alle dagen geroepen. Alleen de laatste dag ontbrak hij op het appel. Toen reden we door eucalyptusbossen en we veronderstellen dat hij niet van die geur houdt. Stiekem hoopte ik toen dat we in Santiago toch nog een koekoeksklok zouden tegenkomen, maar dat pleziertje was ons niet gegund. Het verhaal wordt nog veel hilarischer toen ik ’s avonds op de site van Joop en Wim een verhaaltje las over… jawel, een koekoek. Alleen had die koekoek een heel ander spraakgebrek. Blijkbaar riep die koekoek maar op halve kracht en riep “koek”. Het volgende stukje komt van hun site.

Het is alweer een koude nacht geweest, maar dat belette de koekoek echter niet om zich deze ochtend uitbundig te manifesteren! Op een gegeven moment lijkt het of hij zich verslikt want een keer of vijf komt hij niet verder dan ‘koek’. Joost weet hoe vervelend het is als je stem je in de steek laat. De broers schrijven een briefje met de naam en het adres van de KNO-arts die onlangs de stembanden van Joost opereerde, en laten dat briefje achter bij de koekoek.
…
In Dax worden er nog wat inkopen gedaan en de route wordt weer vervolgd. Het is echter andere koek dan gisteren! Is dat wat de koekoek ze wilde vertellen?

Mijn voorstel is nu om de koekoek van Joop en Wim en de onze samen te brengen . Volgens mij zullen hun nazaten dan geen spraakgebrek meer vertonen. Tenzij ze hun eieren in andermans nest gaan leggen want dan weet ik het ook niet meer.
Omdat Wim een gedichtje heeft geschreven over de “suskewiet” (ik had hem uitgelegd dat een Vlaamse en een Waalse vink een ander liedje zingen) ben ik ook zo vrij geweest om een poging te wagen een gedichtje te schrijven over de koekoek.

DE KOEKOEK

De koekoek roept koekoek.
Dat doet hij telkens weer.
De koekoek roept koekoek.
Bij slecht weer evenzeer.
Maar hier,
Voor ons plezier,
Iets extra voor ons doet.
Hij roept dan koekoekoek!