Wandeling Hullehem 9 februari 2020

Vorige week dinsdag stond er in Het Laatste Nieuws een artikel met de naam: West Vlaanderen schaft officieel de letter G af. Het was eigenlijk reclame voor het weekblad Humo met een knipoog naar Fake News. Eigenlijk was ik van plan om nog even door te gaan in het Westvlaams maar m’n autocorrectie deed zo moeilijk dat ik dat snel opgegeven heb. Hij was zo in de war dat hij zelfs voorstelde om de naam van het weekblad Humo te veranderen in Gumo.
Ging dit verslag niet over een wandeling dan? Ja, maar als ik ’s middags het Gullegemse clubje tegen mekaar hoorde praten moest ik toch aan dat bewuste artikel denken.
Henoeg hezeverd en terug naar de wandeling. Deze was al een tijdje gepland door Eric & Marianne maar de storm, die was niet voorzien. Die kregen we erbij als bonus. Regen en rukwinden tot 110 km per uur, dat was een flauw afkooksel van de storm vorig jaar waar we met een paar “die hards” doorgefietst waren. Eric heeft me zelfs gebeld om te vragen of we wel kwamen. Natuurlijk wel, als er plassen voorspelt zijn ben ik niet weg te slaan. Jullie wiste al dat ik er graag doorrijd maar nu was het wandelen. Geen probleem voor mij want ik ben m’n kleindochter ook al aan het opleiden om door plassen te lopen. Alleen moet ik nu eens gaan nadenken over een nieuwe naam voor mezelf. Plassenrijder klopt dan niet meer hé. Hebben jullie geen idee voor een naam voor iemand die over water loopt? Nee…? Echt niemand…?

Klolslag 9h30 arriveerden we bij “Irma’s Feest- en Koffiehuis” en we waren lang niet de eersten wat niet gebruikelijk is voor mij. Misschien had de wind ons toch een beetje parten gespeeld onderweg. Na de gebruikelijke begroetingen, kussen, nieuwjaarswensen en het gebruik van de sanitaire faciliteiten waren we allemaal klaar om het gevecht(je) met de wind aan te gaan. Zoals je op boven gaande foto kan zien waren sommigen zeer goed voorbereid.
De start van de wandeling lag echter net buiten het centrum van Gullegem en we moesten dus nog even de auto in om daar te geraken.

Met z’n vijftienen konden we dan eindelijk van start gaan. Keuvelend langs(West)Vlaamse wegen begonnen we aan de ons beloofde 7 kilometers. En door dat keuvelen lijkt het elke keer veel te snel te gaan. We hadden zelfs niet met iedereen een praatje gemaakt toen we om 11h30 terug aan onze wagens waren. Voor onze lunch moesten we per wagen terug naar het centrum en Eric had gezegd dat we moesten parkeren aan het kerkhof. Het restaurant-café lag maar 100m verder aan het ronde punt. De “Gouden Bank” verwachte ons en we hadden een zaaltje ter onze beschikking op het eerste verdiep. Dit pand was een historisch en geklasseerd gebouw waar vroeger nog recht werd gesproken, een soort rechtbank dus. Tegenwoordig was het de plaats bij uitstek om als vereniging te vergaderen, iets te eten of gewoon een pint te pakken. De laatste tweedingen hebben wij dan ook gedaan. Ik bestelde mezelf een frisse cola zero en er werd een Westmalle voor m’n neus gezet. Toen ik vroeg of Westmalle nu ook al een zero had werd de vergissing ingezien en verholpen. De rest van de maaltijd kwam ook vrij snel behalve voor Rik. Die heeft even moeten wachten. Mijn portie was al op en die van Carl was te groot en toen stelde ik voor aan Carl om zijn overschot aan Rik te geven. Die ging daar onmiddellijk op in en toen hebben we daar smakelijk om gelachen. Een paar tellen later kwam dan de juiste schotel voor Rik en was alles weer in orde. Het smaakte ons allemaal en dus wil ik daar nog wel eens terugkomen. Als nu de rekening ook nog zou kloppen was alles geslaagd. Ik bevond me aan tafel naast Eric en zag dus iedereen komen betalen. Het leek alsof hij niet zou toekomen, maar ik had over het hoofd gezien dat Eric zelf nog moest betalen. Mijn paniek was dus ongegrond.

Na de middag was het de bedoeling om in het Provinciaal Domein Bergelen nog een wandeling te doen. Storm Ciara had echter roet in het eten gegooid en zodoende was het domein afgesloten. Niet getreurd, ook daar had Eric een oplossing voor. Hij toverde een vervang-wandeling uit z’n hoge hoed en weg waren we. Ondanks het feit dat een paar koppels forfait hadden gegeven na de middag wegens andere verplichtingen hadden we nog stof genoeg om over te praten met de overgeblevenen. Een rukwind heeft me wel bijna m’n evenwicht doen verliezen en daarbij kwam ik bijna in een gracht terecht. Maar zoals jullie wellicht wel weten: bijna is de helft van niks!
Het silhouet van” Irma’s Feest- en koffiehuis “ doemde veel te snel weer op. Er restte ons alleen nog iets te drinken op de goede afloop van deze prachtige dag.
Een paar bedankjes zijn natuurlijk ook op z’n plaats en die gaan naar:
Iedereen die erbij was
Eric & Marianne voor de mooie wandeling
Miguel de huisfotograaf
En speciaal voor Ortaire & Georgette om er weer bij te zijn na een paar maanden afwezigheid. Ik benoem jullie hierbij plechtig tot gouden ereleden voor het leven.
Aan iedereen nog een gezond jaar toegewenst en tot de volgende.
Baron Paul Von Waterloper(éénmalig)