Dag 24 dinsdag 24 mei
76,3 km totaal: 2057,1 km
Murias de Rechivaldo - Villafranca del Bierzo
Albergue de la Piedra
Vandaag waren er 4 hoogtepunten op 1 dag. De eerste zou iedereen al moeten gemerkt hebben, want we hebben de 2000 km overschreden vandaag. Dat stond hierboven al. Wat ik deze morgen als eerste werk heb gedaan is mijn dochter Mieke een SMS gestuurd omdat ze jarig is. Langs deze weg nog een dikke digitale knuffel! De 2 volgende hoogtepunten kwamen ongeveer gelijk. Het overschrijden van 2000 km viel samen met het bereiken van " cruz de ferro", het ijzeren kruis, waar iedereen zijn steentje neerlecht. Dat steentje staat symbool voor de problemen die een mens met zich meedraagd. Die problemen worden hier dus achtergelaten.


Cruz de Ferro

Twee jaar heb ik mezelf afgevraagd welk steentje ik zou meenemen en vond er geen. Pas in Frankrijk na een zware dag trapte ik in het gras op een steentje. Aangezien ik toen blootvoets was deed dat even pijn. En toen wist ik het: dit steentje stond symbool voor onze kleine probleemjes en ligt nu bij cruz de ferro. Ook daarboven op die 1500 m hoge berg heb ik St Jacob beloofd geen schrik meer te hebben van een beklimming. Gezond verstand en kleine versnellingen volstaan. Onkgeveer 1 km voor de top zag ik voor ons een nederlandse fietser kraken. Hij moest van de fiets en ik dacht toen: dat mag ons niet gebeuren. Puur op adrenaline ben ik toen beginnen trekken en sleuren en het is ons gelukt. Zonder te stoppen.




Veel van de plaatsen waar we doorrijden komen me bekend voor. Toen ik vorige winter op internet albergues aan het zoeken was heb ik via streetview veel van deze plaatsen al gezien. Zo ook de kleine pittoreske albergue van Manjarin, waar ik echt een stempel van wou en even ben binnengewipt.


Manjarin

Daarna volgde, letterlijk dan, een dieptepunt: een afdaling van een vijftien tal kilometers. Met de sleeprem op natuurlijk want ik voelde dat mijn zus haar billen een beetje dichtkneep. Daarna bleef het op en neer gaan en zo bereikten we Ponferrada. Toen we bijna door het stadje heen waren passeerden we het "Cruz Roja" , het Rode Kruis, en daar kon ik toch niet voorbijrijden.



Ik ben binnengegaan en in mijn beste Spaans heb ik uitgelegd dat ik ook van het rode kruis was en heb een stempel gevraagd. Dat was voor mij dan het vierde hoogtepunt van de dag. Als toemaatje kregen we nog een rood geschenkje: een halve kilo kersen. Een geschenk uit de hemel. Of de buur ertegenover zo gelukkig zal zijn met al die pitten op zijn oprit betwijfel ik.
25 km verder waren we thuis(voor vandaag). Het klimmen was wel goed verlopen maar onze batterijen waren toch bijna leeg.



Hier in deze albergue hebben we onszelf verwent met een tweepersoonskamer die 12 euro p.p. kost. We hebben het verdiend vind ik. Ook nog gratis WiFi zodat ik dit kan doorsturen en als we straks nog een degelijk pelgrimsmenu vinden zijn we morgen weer als nieuw. Morgen nog zo'n berg maar bang zijn we niet meer. Ik heb het St Jacob beloofd.
Junto podemos!
Paul en Liliane