Dag 28
28 mei
0 km totaal: 2264,7 km
Santiago – Santiago
Pension “Rúa del Villar” (bij ons María)
Onze laatste dag hier in Santiago en we moesten al beginnen ’s morgens met afscheid nemen. Inderdaad, ons stalen ros dat ons feilloos naar St Jacob heeft gebracht is deze morgen al vertrokken richting België.

Ons stalen ros, opgeplooid

Hij zal daar 4 à 5 dagen over doen. Toch al veel sneller dan toen wij er nog op zaten. Vervolgens zijn we een rustige wandeling gaan maken richting treinstation. Even het uurrooster nagekeken en daar stond bij dat je moest reserveren. Althans dat dacht ik, want bij navraag bleek het gewoon te betekenen dat je ticketten moest kopen in het station vóór vertrek. Onderweg terug kochten we 2 goedkope reistassen om onze fietstassen in op te bergen. Waarom hoor ik jullie denken? Wel, fietstassen zijn gemaakt om aan een fiets te hangen, niet om te dragen. En aangezien we eerst 15 minuten te voet naar het station moeten en daarna met de trein naar Vigo om vervolgens nog op het vliegveld te geraken, leek ons dat een goed idee. Toen we later voorbij de toeristische dienst kwamen zagen we daar een bekende fiets staan.
Bart uit Nederland

Het was Bart, ook een Nederlander die we voor het eerst ontmoet hadden bij de wijnfontein in Irache. Hij was badend in het zweet toegekomen. Ook hij vond die laatste 50 km verschrikkelijk. We zijn met hem naar het plein voor de kathedraal gewandeld, het “Prazo do Obradoiro”. Hij wou natuurlijk ook een foto van zichzelf met pak en zak op de fiets. We spraken ook af om samen naar de pelgrimsmis te gaan om 12h00. Ruim op tijd, 45 min te vroeg, zijn we in de kathedraal gaan zitten in één van de zijbeuken, waar de botafumeiro voorbijkomt. Daar hebben we geen spijt van gehad. Zelfs op video is het lang niet zo indrukwekkend als in het echt. We hadden volgens María veel geluk dat ze het juist nu deden. Het gebeurd lang niet altijd, tenzij iemand betaalt om met dat grote wierookvat te zwieren. Dat zal vandaag dan wel gebeurd zijn. Ik heb het kunnen filmen en hopelijk is het een beetje duidelijk.

Botafumeiro filmpje

Voor mij was deze mis de laatste ontbrekende schakel van onze camino. Ik mist iets zonder eigenlijk te weten wat en deze misviering bleek dat te zijn. Het was zelfs zo dat ik tijdens het zwieren met de botafumeiro, en daarbij ook nog die indrukwekkende orgelmuziek, tranen in de ogen kreeg. Ook mijn zus hield het niet droog. Onze camino eindigde dus samen met deze misviering en daarna voelden we ons gewoon toeristen. En wat dien toeristen? Die gaan iets eten (pulpo in mijn geval en dat is octopus) en daarna een paar souvenirs kopen. Daar hebben we de namiddag mee gevuld. Na dit verslag gaan we nog 1 speciale foto maken voor één van onze sponsors om daarna nog ons laatste avondmaal in Santiago gaan te zoeken.

T-shirt van onze sponsor waar we deze reis gewonnen hadden ;-)

Morgenvroeg valiezen pakken om rond 17h30 vermoedelijk te landen in Zaventem. Groetjes en voor de laatste maal: Juntos lo hemos hecho!!


Beloofd is beloofd!
Voor we vertrokken waren er een paar mensen die ons vroegen om in Santiago een kaarsje voor hun te laten branden, als we het zouden halen natuurlijk. Dat hebben we ook gedaan en daar hebben wij er nog een paar aan toegevoegd. Voor onszelf hebben we geen kaarsje laten branden. Ik vind dat, als je dit nog kan tot een goed einde brengen, dan ben je redelijk gezond en heb je weinig te klagen.



Voor al de volgende mensen hebben wij een kaarsje gebrand:
• Mijn schoonbroer André en zijn familie
• Mijn vrouw en m’n familie
• Mijn werkgevers Jan en Nicole
Zonder deze mensen was er zelfs geen sprake van een pelgrimstocht naar Santiago.
• José en Marcel en dochters en speciaal Monique
• Marleen en Karl
• Mariette en Warre
Omdat zij het ons gevraagd hebben.
• Joop en Wim
• Roberto en Linda
• Francine en Daniël
• Alle leden van de Tandemclub
• De Broodplank
• Het Vlaams Genootschap
Omdat wij vinden dat deze mensen het verdienen.
• Tomas Sanchez van Bicigrino
• Jean-Pierre uit Cambrai
• Claudinne uit Ronsenac
• María uit Santiago
De echte Engelen van onze Camino.
• Alline uit Branne
Een toevallige voorbijganger die me aansprak toen m’n zus een winkel binnen was en vroeg om aan haar te denken in Santiago.