Blij dat ik weer tandem rij!
Het was voor ons weer even geleden dat we nog meereden en dus waren we heel blij om al die bekende gezichten weer te zien. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik de niet zo bekende gezichten ook niet graag zag komen natuurlijk. Voor mij persoonlijk is te laat komen een doodzonde. Bijgevolg zijn wij gewoonlijk bij de eerste die arriveren en vaak ook echt de eersten. Deze keer waren de inrichters, Bert & Marleen, al aanwezig op de parking in Ninove.
Het station van Ninove
Foto: Street View
Een paar weken geleden sloeg de schrik me om het hart toen ik op de Nederlandse tandemsite las dat ‘Chris en Marleen’ de rit zouden inrichten. Gelukkig was dat maar een foutje van de (digitale)zetduivel. Over Bert zelf wil ik ook nog wat kwijt. Reeds een paar jaren noem ik Bert ‘mijnen dikke vriend’. Maar aangezien ik dit najaar een paar kilootjes ben bijgekomen gaan we dat vanaf nu omdraaien. Als het voor Bert ook oké is ben ik vanaf nu ‘zijnen dikke vriend’.
Ongeveer om tien uur gingen we vertrekken en tien voor tien waren we al met tien koppels. Koppel nummer elf was er nog niet en Bert vroeg zich af of ze misschien op de parking aan de andere kant van het station stonden te wachten. Bert had namelijk meegedeeld dat we samenkwamen op de parking achter het station. Maar waar is de achterkant van een station? Bij een huis is de voorkant daar waar de voordeur staat. Bij een station zijn er gewoonlijk meerdere ingangen en is het bijgevolg niet zo duidelijk waar de voor- of achterkant is. Even mocht ik bij Bert achter op de tandem en zijn we naar de andere achterkant gereden om te zien of we het ontbrekende koppel daar niet vonden. Neen dus. Wij terug naar de gewone achterkant en daar moest ik mijn stoker-plaats bij Bert weer afstaan aan Marleen. Ik heb nog even geprobeerd om als stoker bij Bert te blijven zitten, maar noch Marleen, noch mijn zus zagen die ‘partnerruil’ zitten.
Met z’n tweeëntwintigen(zou dat in Van Dale staan?) vertrokken we dus richting Pajottenland. Spontaan kwam bij mij de vraag op wat een Pajot dan wel was. Het klonk een beetje onheilspellend en mijn vrees werd toch een beetje waarheid. Bij Wikipedia vond ik: ”De naam payot bestond al in 1789 en betekende huurling bij het Oostenrijkse leger… Payot was oorspronkelijk de Waalse benaming voor een soldaat uit de eigen streek, in tegenstelling tot de vreemde Oostenrijkse soldaten. Het woord is een afleiding van pays (streek) met het Franse suffix -ot en betekent dus streekgenoot en bij uitbreiding streekgenoot in het leger…” Gelukkig zijn we alleen vriendelijk mensen uit het Pajottenland tegengekomen.
Onze eerste stop was reeds na een paar kilometers aan het zwembad van Ninove, De Kleine Dender. Het was een plas stop . Ik vind het nog altijd raar klinken als je zegt dat je in het zwembad gaat plassen maar het was natuurlijk niet echt in het zwembad zelf. We maakten gewoon gebruik van de faciliteiten van het zwembad. Terwijl ik buiten met mijn cameraatje aan het klooien was heb ik blijkbaar iets moois gemist. Sinterklaas was aanwezig voor het jonge volkje en men heeft mij vertelt dat een vrouwelijk stokertje zelfs tot bij hem is geraakt en ook nog op zijn knie heeft gezeten. Toch een beetje voorzichtig blijven met die bisschoppen tegenwoordig.
Na deze sanitaire stop zijn we dan echt in gang geschoten. Langs het kasteel van Neigem en het dorpje Lieferinge zijn we in de Gracht gesukkeld. Niks aan de hand want Gracht is gewoon een gehucht van Oetingen denk ik. Helemaal droog zijn we in Gooik aangekomen. Gezien de weersverwachting was dat al een hele toer maar mij verwonderde het niet echt. Ik was nog niet vergeten welke wonderen Bert en Marleen verleden jaar tot stand hebben gebracht in Sint Truiden. Toen heeft het ook vele eieren gekost om de regen weg te houden van onze route.
Aangezien onze buitenkant droog bleef hebben we dan maar de binnenkant een beetje vochtig gemaakt in volkscafé “De Cam” in Gooik. Blijkbaar bekend van ‘De Rechtvaardige Rechters’ op TV. Dat moet totaal aan mij voorbij zijn gegaan want ik heb (gelukkig) nog nooit een rechtvaardige rechter van dichtbij gezien.
Volkscafé De Cam
Foto: Street View
Na het gratis rondje van de tandemclub zijn we dan in een grote boog om Leerbeek heen gereden om iets na de middag aan te komen in Gaasbeek. Net naast het mooie domein met kasteel van Gaasbeek bevond zich de Egmond Brasserie.
Kasteel van Gaasbeek, net niet gezien
Foto: Stijn Caubergs
Volgens Bert was deze brasserie oorspronkelijk de conciërge-woning van het kasteel geweest. Het golvende pajottenland had een hap uit mijn energiepeil gekost en aangezien ik geen Duracell-konijn ben had ik mij een ferme dubbele croque-madame besteld. In Nederland noemen ze zoiets een tosti en sinds verleden jaar ergens noemen wij deze specifieke croque bij de tandemclub een croque-lesbienne(met dank aan Eddy). Omdat ik niet zeker was van de spelling heb ik nogmaals hulp gevraagd aan Wikipedia en, geloof het of niet, daar vond ik tot mijn eigen grote verbazing dat er zelfs een croque-jeanette bestond. Ik ga dat hier niet uitleggen want er lezen misschien kinderen mee en we zijn tenslotte ook een gerespecteerde club, nietwaar? Ook van Jean kregen we tijdens de lunch wat info over de fiets en wandelbeurs (http://www.fietsenwandelbeursvlaanderen.be/) in de Nekkerhal in Mechelen. Hij zocht ook vrijwilligers om de stand van de tandemclub te bemannen(of bevrouwen). Ben je dus iemand zoals ik (die de meeste mensen wel iets kan wijsmaken ;-) ) sluit je aan en bel Jean, of mail hem of fax hem, het maakt niet uit.
Met het energiepeil terug op maximum vertrokken we voor het derde en laatste deel van deze tocht. Door het centrum van Gaasbeek richting Sint-Martens-Lennik of Sint-Kwintens-Lennik, dat weet ik niet precies meer. In alle geval waren er voldoende straat- en plaatsnamen waar het woordje berg in kwam vandaag. Zo heb ik tot mijn eigen scha en schande moeten ondervinden dat iemands ‘dikke’ vriend zijn alleen maar helpt bergaf. De windmolen van kapitein Zeppos (Onze-Lieve-Vrouw Lombeek, de Hertboommolen) stond echter bovenop een helling.
De Zepposmolen in Onze-Lieve-Vrouw Lombeek
Foto: Frédéric Goddeeris
Het was de inspanning waard en bovendien hadden Bert en Marleen er ook nog eens voor gezorgd dat deze molen ook nog in werking was toen we passeerden. Daarna was het bergaf natuurlijk en aan de Grot van Poelk moesten we stevig in de remmen. We kruisten de N8 en van daaruit was het niet zo ver meer. Langs het spoor denderden we Ninove binnen en taverne Koepoort was onze oase van rust en drank.
Taverne De Koepoort
Foto: Street View
Het was daar gezellig napraten maar ik bleef toch met een vraagje zitten. Op de ramen van de taverne stond te lezen: VANTAUIDJ OP TASJ. Zou iemand dat voor mij kunnen vertalen tegen volgende tandemrit?
Tot slot rest mij nog om Bert & Marleen te bedanken als inrichters. Zij hebben er voor gezorgd dat de nodige G’s aanwezig waren. Ik verklaar mij nader: Goe weer, Goe plasje om door te rijden, een Goeie pint en het belangrijkste, Goe gezelschap! Meer moet dat echt niet zijn.
Aan iedereen nog prettige feestdagen gewenst en hopelijk tot volgend jaar.
Baron Paul von Plassenrijder .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten