Dag 27 27 mei
49,7 km eindtotaal: 2264,7 km
Arzua - Santiago de Compostela
Groot nieuws: we zijn er. En als ge het niet moest gehoord hebben: WE ZIJN ER!!! De laatste lootjes wegen het zwaarst . Het dipje dat ik gisteren middag had, had mijn zus vandaag. De laatste hellingen waren er voor haar te veel aan. Ik dreef weer op de adrenaline. Al was het vandaag 50 km omhoog, het kon me niet schelen.

Eindelijk

De laatste kilometer hebben we te voet afgelegd. Het was redelijk steil en er liepen nogal wat toeristen in de straten dus vond ik het te gewaagd om te rijden. Mijn zus was er niet kwaad om. En dan sta je daar voor de kathedraal bij St Jacob met de tandem en met pak en zak erop. We hebben elkaar geluk gewenst en onmiddelijk het thuisfront ingelicht.

Verry nice

We hadden ook nogal veel beziens met onze tandem. " Verry nice, can i take a picture?" We hebben onszelf natuurlijk ook laten fotograferen. Blijkbaar waren we ook nog net om 12 uur aangekomen want de klok van de kathedraal begroette ons met veel kabaal.
Een kwartiertje later waren we terug met onze voetjes op de grond en keerden we weer naar de orde van de dag. We gingen naar de toeristische dienst en vroegen naar pensionnetjes. We kregen een lijst en pikten er een uit met Wifi en fietsenstalling. We kwamen terecht bij María in het pension "Rua del Villar". Onze kamer lag op het eerste verdiep en de fiets kon mee op de kamer. Ik zei tegen María:" Kijk eens naar onze fiets!" " Oh my God!" Geen paniek María, hij is plooibaar. Ze hielp hem zelfs naar boven dragen, ons María. Ook met de rest heeft ze ons geholpen en zodoende is onze terugvlucht al in orde. Zondag eerst met de trein naar Vigo en vandaar met het vliegtuig naar Zaventem voor 106 euro pp. De tandem wordt morgen definitief geregeld en gaat met Galipita en UPS richting Schriek voor 200 euro. Alles snel geregeld dus. Alleen zullen we daardoor de aankomst hier van onze buren Wim en Joop waarschijnlijk missen. Geen nood echter, want ik heb ze via SMS al uitgenodigd in Schriek. Voor mij zijn die buren ook al vrienden geworden.
Morgen eens uitslapen en een dagje luieren en een beetje kuieren door Santiago. Onze eerste echte rustdag sinds 1 mei. Wij vinden dat we die dubbel en dik verdiend hebben. Nog een belangrijk ding mogen we morgen niet vergeten. We moeten nog een paar kaarsjes laten branden en naar de pelgrimsmis gaan.
Als afsluiter vandaag een ander zinnetje(met de hulp van María):
Juntos lo hemos hecho!!
Paul & Liliane


Extra verhaaltje
Het verhaal van de koekoek

Zoals iedereen wellicht weet wordt het de volgende dag goed weer als de koekoek ’s avonds roept. Vanaf dag 1 hoorden wij alle dagen de koekoek roepen. Op alle momenten van de dag, zelfs in koor met meerderen tegelijk. Samen met Joop en Wim hebben we daar grappen over gemaakt en bedachten het volgende verhaaltje. Regelmatig stonden er onderweg elektronische ogen. Als een pelgrim of een toerist daar voorbij fietste begon er een bandje te spelen met de roep van de koekoek. Kwestie van ons te blijven motiveren onderweg. Zelfs tijdens onze enige halve dag regen in de “Landes” bleef hij dapper roepen. Het verhaal werd nog grappiger toen we in Frankrijk tot 2 maal toe een koekoek niet “koekoek” maar “koekoekoek” hoorden roepen. Twee maal hoog en één maal laag. M’n zus opperde dat deze koekoeken wel eens een spraakgebrek zouden kunnen hebben. We hadden er zelf geen echte verklaring voor maar hebben er verschrikkelijk om moeten lachen. Dat bleef zo duren tot we de Pyreneeën over moesten. Twee volle dagen hoorden we hem niet. Misschien vloog de koekoek zo hoog niet of… er was een probleem met die elektronische ogen, dat kon ook. De derde dag in Spanje was hij er weer en tot de 26 ste dag heeft hij alle dagen geroepen. Alleen de laatste dag ontbrak hij op het appel. Toen reden we door eucalyptusbossen en we veronderstellen dat hij niet van die geur houdt. Stiekem hoopte ik toen dat we in Santiago toch nog een koekoeksklok zouden tegenkomen, maar dat pleziertje was ons niet gegund. Het verhaal wordt nog veel hilarischer toen ik ’s avonds op de site van Joop en Wim een verhaaltje las over… jawel, een koekoek. Alleen had die koekoek een heel ander spraakgebrek. Blijkbaar riep die koekoek maar op halve kracht en riep “koek”. Het volgende stukje komt van hun site.

Het is alweer een koude nacht geweest, maar dat belette de koekoek echter niet om zich deze ochtend uitbundig te manifesteren! Op een gegeven moment lijkt het of hij zich verslikt want een keer of vijf komt hij niet verder dan ‘koek’. Joost weet hoe vervelend het is als je stem je in de steek laat. De broers schrijven een briefje met de naam en het adres van de KNO-arts die onlangs de stembanden van Joost opereerde, en laten dat briefje achter bij de koekoek.
…
In Dax worden er nog wat inkopen gedaan en de route wordt weer vervolgd. Het is echter andere koek dan gisteren! Is dat wat de koekoek ze wilde vertellen?

Mijn voorstel is nu om de koekoek van Joop en Wim en de onze samen te brengen . Volgens mij zullen hun nazaten dan geen spraakgebrek meer vertonen. Tenzij ze hun eieren in andermans nest gaan leggen want dan weet ik het ook niet meer.
Omdat Wim een gedichtje heeft geschreven over de “suskewiet” (ik had hem uitgelegd dat een Vlaamse en een Waalse vink een ander liedje zingen) ben ik ook zo vrij geweest om een poging te wagen een gedichtje te schrijven over de koekoek.

DE KOEKOEK

De koekoek roept koekoek.
Dat doet hij telkens weer.
De koekoek roept koekoek.
Bij slecht weer evenzeer.
Maar hier,
Voor ons plezier,
Iets extra voor ons doet.
Hij roept dan koekoekoek!

Dag 26 26 mei
80,8 km totaal: 22150
Sarria - Arzua
Elke morgen maken we een schatting van waar we gaan terechtkomen. We voegen er echter onmiddelijk aan toe dat we in de namiddag wel zullen zien. Vanaf Melide was goed voor vandaag. Bij mij liep het echter voor geen meter deze voormiddag. Het hoogteprofiel leek op een St Jozef zaag(een jefzaag voor de niet ingewijden) en daar kon St Jacob niks aan veranderen. Hij had wel voor een minder warme dag gezorgd. Op de middag was het nog maar 13 graden. Dus geen gebruikelijke strip-tease vandaag maar zelfs softshell weer aan in de afdalingen.


Portomarin

Na de middag en na de ondertussen gebruikelijke bocadillo met koffie kwam ik er stilaan door. Toch begon mijn hoofd ook stilaan aan huis te denken. Ik wou mijn vrouw en dochters wel eens knuffelen. De hondjes Quincy en Corsa natuurlijk ook en de schoonzoons moeten ook niet wanhopen. Het werk mis ik nog zo niet. Raar toch, niet?


Overdosis schelpjes: trop is te veel!

We zijn dus nu in Arzua geland en hebben ons een prive albergue gezocht met internet. De municipal van gisteren beviel ons iets minder. Allebei lagen we boven in een dubbelbed en toen onze onderburen in bed kropen werden we allebei bijna zeeziek. Nu dus iets meer luxe voor de voorlaatste dag graag.


Albergue in Arzua

Voor morgen resten er ons nog een 50 tal km tot voor de kathedraal in Santiago. Ik blijf toch met een dubbel gevoel zitten. Spijt dat deze fantastische trip gedaan zal zijn en tegelijkertijd blij mijn geliefden terug te zien. Ook niet vergeten dat ik mijn zus nog moet afleveren mij mijn schoonbroer. Zij is ook content dat het er bijna op zit.
Voor morgen moet ik iets anders verzinnen, maar vandaag sluit ik voor de laatste maal af met:
Junto podemos! Paul en Liliane

woensdag 25 mei 2011 (Mieke)

smsje van vandaag:

dag 25
77,1 km
totaal: 2134,2 km
Villafranca del Bierzo - Sarria
De reus is bedwongen. Moe maar toch blij boven gekomenop O Cebreiro. De afdaling was zalig om te doen. Na de middag meer heuveltjes moeten doen dan we dachten en na aankomst toch even gerust. Na een pelgrimsmenu zijn we terug de oude. Nog 130 km te gaan.

Later toegevoegd

Dag 25
25 mei
77,1 km totaal 2134,2 km
Villafranca del Bierzo – Sarria
Albergue de Peregrinos SARRIA

Plezier beleven aan een beklimming: wie dat een paar weken tegen ons zou gezegd hebben zouden we gek verklaren. Vandaag is het gebeurd. Langzaam maar zeker, maar zeker langzaam, bereikten we na 33 km “O Cebreiro” en na 42 km ongeveer op de middag “Alto de Poio”.





Daarna kwam natuurlijk een ander deel van het plezier: een afdaling van 12 km tot in Triacastela. Gisteren hebben we het snelheidsrecord van deze trip op 65,8 km/h gebracht. Vandaag was het één kilometertje minder: 64,8 km/h. Beneden hebben we onszelf dan maar getrakteerd op een bocadillo met koffie natuurlijk.


Kloostermuur in Samos

Het laatste stukje na de middag van Samos naar Sarria zou volgens het boekje bergaf zijn. M'n 2 dingskes ja! Er zaten toch nog een paar nijdige klimmetjes in en daar hebben we ons bijna op stuk gereden.


Spaans voor beginners onderweg: als de vrachtwagen vol is.... staat het er gewoon op!

Blij dat we er waren vandaag en de mevrouw aan het onthaal van de albergue heeft een paar minuten moeten wachten tot ik uit gehijgd was. Nog snel even een kwartiertje onderhoud aan de tandem om daarna toch maar even op bed te gaan liggen. De douche moest even wachten. Een uur of twee later en na een pelgrimsmenu zijn we alweer de oude (figuurlijk hé). Net voor ik dit berichtje ging schrijven wees iemand ons er op dat onze tandem vooraan lek stond. Dat was alweer een tijdje geleden. Hoe moest dat weer? Toch vond ik die platte band verdacht en heb hem bewaard en mee naar huis genomen. Later zou blijken dat hij bijna zeker plat gestoken was, net tegen de velg. Het moeilijkste is nog de band terug oppompen met zo'n klein handpompje. Onze compressor waren we vergeten ;-)


Vanaf deze bar nog 111 km voor de stappers.Voor ons nog 130 km te gaan. Zou het gaan lukken?

¡Junto podemos!
Paul & Liliane

Dag 24 dinsdag 24 mei
76,3 km totaal: 2057,1 km
Murias de Rechivaldo - Villafranca del Bierzo
Albergue de la Piedra
Vandaag waren er 4 hoogtepunten op 1 dag. De eerste zou iedereen al moeten gemerkt hebben, want we hebben de 2000 km overschreden vandaag. Dat stond hierboven al. Wat ik deze morgen als eerste werk heb gedaan is mijn dochter Mieke een SMS gestuurd omdat ze jarig is. Langs deze weg nog een dikke digitale knuffel! De 2 volgende hoogtepunten kwamen ongeveer gelijk. Het overschrijden van 2000 km viel samen met het bereiken van " cruz de ferro", het ijzeren kruis, waar iedereen zijn steentje neerlecht. Dat steentje staat symbool voor de problemen die een mens met zich meedraagd. Die problemen worden hier dus achtergelaten.


Cruz de Ferro

Twee jaar heb ik mezelf afgevraagd welk steentje ik zou meenemen en vond er geen. Pas in Frankrijk na een zware dag trapte ik in het gras op een steentje. Aangezien ik toen blootvoets was deed dat even pijn. En toen wist ik het: dit steentje stond symbool voor onze kleine probleemjes en ligt nu bij cruz de ferro. Ook daarboven op die 1500 m hoge berg heb ik St Jacob beloofd geen schrik meer te hebben van een beklimming. Gezond verstand en kleine versnellingen volstaan. Onkgeveer 1 km voor de top zag ik voor ons een nederlandse fietser kraken. Hij moest van de fiets en ik dacht toen: dat mag ons niet gebeuren. Puur op adrenaline ben ik toen beginnen trekken en sleuren en het is ons gelukt. Zonder te stoppen.




Veel van de plaatsen waar we doorrijden komen me bekend voor. Toen ik vorige winter op internet albergues aan het zoeken was heb ik via streetview veel van deze plaatsen al gezien. Zo ook de kleine pittoreske albergue van Manjarin, waar ik echt een stempel van wou en even ben binnengewipt.


Manjarin

Daarna volgde, letterlijk dan, een dieptepunt: een afdaling van een vijftien tal kilometers. Met de sleeprem op natuurlijk want ik voelde dat mijn zus haar billen een beetje dichtkneep. Daarna bleef het op en neer gaan en zo bereikten we Ponferrada. Toen we bijna door het stadje heen waren passeerden we het "Cruz Roja" , het Rode Kruis, en daar kon ik toch niet voorbijrijden.



Ik ben binnengegaan en in mijn beste Spaans heb ik uitgelegd dat ik ook van het rode kruis was en heb een stempel gevraagd. Dat was voor mij dan het vierde hoogtepunt van de dag. Als toemaatje kregen we nog een rood geschenkje: een halve kilo kersen. Een geschenk uit de hemel. Of de buur ertegenover zo gelukkig zal zijn met al die pitten op zijn oprit betwijfel ik.
25 km verder waren we thuis(voor vandaag). Het klimmen was wel goed verlopen maar onze batterijen waren toch bijna leeg.



Hier in deze albergue hebben we onszelf verwent met een tweepersoonskamer die 12 euro p.p. kost. We hebben het verdiend vind ik. Ook nog gratis WiFi zodat ik dit kan doorsturen en als we straks nog een degelijk pelgrimsmenu vinden zijn we morgen weer als nieuw. Morgen nog zo'n berg maar bang zijn we niet meer. Ik heb het St Jacob beloofd.
Junto podemos!
Paul en Liliane

maandag 23 mei 2011

smsje van vandaag

dag 23
85,6 km
totaal: 1980,8 km
Mansilla de las Mulas - Murias de Rechivaldo
laatste vlakke makkelijke rit. Morgen fietsen we de hemel in.
St. Jacob sta ons bij!

Later toegevoegd

Dag 23
23 mei
85,6 km totaal: 1980,8 km
Mansilla de las Mulas – Murias de Rechivaldo
Albergue Municipal

Toen ik vanmorgen rond 5h naar de WC wou gaan schrok ik even. Iemand had een extra matras net voor onze spullen gelegd. Ik kon er dus van geen kanten aan en moest dus wachten tot de dame in kwestie zo vriendelijk was om op te staan en dat was later dan ik zelf gewild had. Ook tussen pelgrims zitten egoïsten blijkbaar. Het ontbijt in de albergue was ook maar magertjes. We zijn dus maar half voormiddag een bar binnengegaan en een flinke bocadillo besteld met een grote koffie erbij. Daarna ging het iets beter.


Leon vanuit de verte

Omdat León ons een beetje te druk leek hebben we het lijks, eeuh ... nee rechts laten liggen en hebben we een kilometer of 3 à 4 afgesneden. Dat was nog even moeilijk want we moesten over een spoorweg en dat kon daar enkel over een smalle voetgangersbrug met van die haakse bochten van 90° en zelfs 180°.
Voor de rest was het weer een prachtige rit op een al even prachtige dag (weeral!).


Historische brug in Hospital de Orbigo

Toch waren we allebei iets stiller dan anders. Was het de inspanning van al die 23 fietsdagen, of was het de angst voor morgen? Waarschijnlijk allebei. Toch hebben we ook vandaag er nog een vijftal km bijgedaan. In plaats van in Astorga zitten we nu in het dorpje er net voorbij. Een kleine albergue zonder voorzieningen om te eten.



In het dorp zijn wel een paar restaurantjes maar een winkel is er niet. Dat wordt morgen voormiddag nog even zoeken. In Astorga was de kathedraal gesloten dus even tot rust komen zat er niet in. Dat zullen we later bij de foto's moeten doen.


Astorga


Astorga

We zullen St Jacob nog hard nodig hebben de volgende 4 à 5 dagen. We houden de moed er nog altijd in.

¡Junto podemos!
Paul & Liliane

Dag 22 22 mei
75 km totaal: 1895 km
Carrión de los Condes - Mansilla de las Mulas
Albergue: El Jardín del Camino
Gisteren tijdens ons avondmaal begon het te regenen. Het kan dus toch. Tijdens de nacht kwam er nog wat onweer bij maar daar heb ik weinig van gehoord. Om 8h30 lag ik al horizontaal. Bijgevolg was ik al heel vroeg wakker en toen dacht ik even een verschijning te zien. we sliepen bij de nonnekes, dus het zou gekund hebben. Ik zag een licht langzaam uit de hemel neerdalen. Het was gewoon de eerste wandelaar die ik door het raam zag van de trap komen uit het gebouw schuin tegenover ons. Hij had een Petzl lichtje op z'n hoofd en door de weerspiegeling in een paar ramen leken het er veel meer. Hij was ook nog een beetje stram van de dag ervoor, dus het ging heel langzaam. Geen verschijning dus, hoe hard wij ook de pelgrim uithangen. Op onze slaapzaal leken ze allemaal wel zondag te houden. Om 6h15 was ik de eerste die uit bed kwam. Ook voor mijn zus was het zondag. Het duurde iets langer dan anders.
Na 200 m verderop eerst een ontbijt te hebben genomen, zijn we onder een grijs wolkendek vertrokken.



St Jacob moet ons heel graag zien, want 's middags zaten we in korte mouwen op de tandem. Daarvoor rond 10h waren we in een bar in Sahagún beland. M'n zus moest zo nodig. We zagen dat ze ook bocadillos (broodjes) serveerden. Twee koffie's en twee warme broodjes, dat is eens wat anders dan droog brood.
De rest van de rit verliep ongeveer zoals gisteren: weeral heel mooi, ook golvend en weeral een plezier om op de fiets te zitten. Rond 1 h tijdens onze lunch-stop kreeg ik een SMS. Onze nederlandse buren, de twee broers vroegen waar we zaten. Zij zitten blijkbaar 2 dagen achter ons. We hebben mekaars nummer en kunnen nu dus contact houden. Even later hadden we ons einddoel bereikt maar we konden er vandaag niets bijdoen.



Onze fietsroute liep weg van de wandelroute. Pas 25 km verder in León kwamen ze weer samen en dat leek ons iets te veel van het goede. Onze werkdag(sommigen gaan echt met plezier werken, echt waar) zat er dus iets na 1h op. Het komt echter goed uit voor de volgende dagen. Morgen nog een gelijkaardige rit maar dan ... Overmorgen zit "Cruz de Ferro" erin, een molshoop van 1500 m hoog. De dag erna, woensdag, ·"O Cebreiro" en "Alto do Poio", allebei net boven de 1300 m maar gelukkig dicht bij mekaar zodat het eigenlijk maar 1 zware beklimming is. Over stempels hoeven we ons hier ook geen zorgen te maken . Je kan ze overal wel krijgen, albergues, winkels, enz.
Als we die 2 gusten dinsdag en woensdag goed verteren zouden we vrijdag avond voor de kathedraal kunnen staan. Zegt het spreekwoord niet: "De tijd vliegt snel, fiets hem wel"?


Van lang te fietsen krijg je lange benen!

Vandaag wil ik afsluiten met een ander motto, geleend van een verkiezings affice.
¡Junto podemos!
Paul & Liliane.

Zaterdag 21 mei 2011

zaterdag 21 mei 2011 (mieke)

dag 21
95,2km
totaal:1820,2 km
Burgos - Carrion de los Condes. De mooiste en makkelijkste rit tot nu toe. Oorspronkelijk gingen we tot Fromista rijden maar het ging zo goed dat we er nog 20 km bij hebben gedaan.


Later toegevoegd

Dag 21
21 mei
95,2 km totaal: 1820,2 km
Burgos – Carrión de los Condes
Albergue: Espiritu Sancti

De vorige nacht was het feest in Burgos. Tot na 5 h hoorden we “Hopa!! Hopa!!” door de ramen van de albergue. In het begin van de avond was er ook nog een fanfare bij. Mij leek het alsof ze niet allemaal dezelfde partituur speelden maar plezier hadden ze des te meer. Het is echter hun stad en wij zijn de gasten hier.
Vroeg wakker en weinig geslapen, wat zou dat geven vandaag? Wel, we moeten dat meer doen. Het was de mooiste en makkelijkste rit tot nu toe.

Striptease onderweg


Vertrokken in de mist bij 12 graden en tegen de middag, na onze gebruikelijke striptease, haalden we 25 graden en reden in korte mouwen over golvend terrein.

Castrojeriz

De afdaling naar Castrojeriz was natuurlijk het makkelijkste. Maar daarna kwamen er kilometers lange rechte golvende wegen. Op de middag stopten we boven op een heuveltje. Voor en achter ons zag je enkel een rechte weg zover je kon zien en er was geen huis te bespeuren. Na de lunch, waarbij ik nota bene m'n eigen zus verwonde met m'n Opinel, hebben we nog 10 min in de schaduw gelegen, een mini siësta zeg maar. En toen waren we weer weg; de horizon tegemoet.

Toen ik deze foto nam, wist ik dat het iets speciaals was voor ons. Hij geeft zeer goed weer wat onze camino voor ons betekent heeft.
1 Overwegend zonnig weer.
2 Het gevoel van eindeloze wegen.
3 Overal pijlen en schelpen waar je niet naast kan kijken.
4 Ons stalen ros dat ons nooit in de steek heeft gelaten.
5 Mijn zus die, echt waar, rechts in de bosjes zit en die bosjes waren dus ook zeer belangrijk.

Om 2 h bereikten we Frómista, ons vooropgesteld einddoel. We keken mekaar aan, overlegden even en hebben er nog 20 km bijgedaan tot in Carrión de los Condes. Zalig gewoon! De eerste albergue die we tegenkwamen was volzet. Dus op naar de volgende en nu zitten we bij de nonnekes. Het inschrijven van onze namen is toch altijd weer moeilijk voor de Spanjaarden. Bovendien heeft het Vlaams Genootschap het ongewild nog moeilijker gemaakt voor hen door vóór onze namen “de heer” en “Mevrouw” te zetten in onze stempelboekjes. Daardoor noemde mijn zus vandaag Mevrouw Heremans en ik was Heremans de Pul. Inderdaad, zonder a in m'n voornaam. Ik had in mijn beste Spaans uitgelegd dat “heer” “señor” was, maar van dat lidwoord had ik niets gezegd. Waarom die “a” uit mijn voornaam gevallen was, daar had ik het raden naar. Misschien moeten we in het vervolg zelf onze namen maar invullen.
Een internetverbinding hebben de nonnekes alleen met Hierboven denk ik, dus zal het vandaag weer een SMS-je worden. Het kan niet alle dagen kermis zijn.

¡Hasta luego!
Paul & Liliane

Dag 20
63,5 km totaal: 1725 km
Belorado - Burgos
Albergue municipal calle Fernan Gonzalez 28
Te laat gezien gisterenavond dat er in Belorado een albergue was van Bikiline, aangeraden door Tomas. Ook in de onze was alles ok. Buiten de aardappelen die volgens ons nogal zout waren en de wijn die we aan de tafel ernaast hebben gegeven. Die hebben er plezier aan beleefd.
De rit van gisteren was nog niet helemaal verteerd en daarom hebben we voor Burgos gekozen. Maar 60 km van Belorado en ook na Burgos moesten we nog een heel eind verder rijden om een albergue te vinden. Dat komt omdat onze route soms afwijkt van die van de wandelaars en daarop vindt je nu net de meeste albergues. Prachtige landschappen gezien vandaag en ook tot net boven de 1000 m geklommen.


We hebben ook al een paar van die typische kerktorens gezien waar dan ook nog een ooievaar op nesteld. Tien minuten heb ik gewacht tot de ooievaar z' n hoofd in de juiste richting wou draaien voor een foto, maar tevergeefs. Hij wou niet meewerken. Af en toe kruisten we de drukke N 120 en daar zijn ook voordelen aan. We reden langs een bar waar 2 Nederlandse fietsers net een koffie hadden gedronken aan 1 euro. Ook een Vlaams koppel met mobilhome bemande hetzelde terrasje.


Wij dus ook. Je moest ons zien zitten, echte pelgrims ;-) In de zon (25 gr), op een terrasje en met een koffie. St Jacob zal het ons wel vergeven.
Net na de middag reden we dan Burgos binnen door een soort park waar een mooi fietspad doorheen liep. In dat park hebben we nog even geluncht: droog brood met kaas en( of) salami. Daarbij nog lekker water uit de drinkbus en we konden weer verder.
In de stad zelf kwamen we aan een fontein en daarachter verscheen de kathedraal in al haar pracht.




Meer dan een foto waard en straks nog even langs lopen dus. We opteerden voor de albergue municipal en werden positief verrast. Groot, redelijk nieuw(2008) ruime half afgeschermde stapelbedden met nachtlichtje en extra stopcontact per bed.



Ook een betalende(1 euro) safe was aanwezig. Gratis wifi, ruime tafels om te ontbijten en koffieautomaat, wasmachines, douche' s en lavabo, dit leek wel het walhalla voor de pelgrim. En dat alles voor 4 euro's per nacht.
Daarnet bij het uitpakken zag ik dat er al een beetje stof op onze regenkledij zat. Houden zo, St Jacob! Nog ongeveer 550 km te gaan en ik begin al spijt te krijgen dat het einde nadert. Mijn zus daarentegen zit in spanning af te wachten of ze kleinzoon Adriaan zijn eerste pasjes zal zien zetten.
Nu nog even de stad in en ...
Hasta luego!
Paul & Liliane

Dag 19 19 mei
89 km totaal: 1661,5 km
Logroño - Belorado
St Jacob doet te hard zijn best voor ons. Toen we vanmorgen Logroño verlieten ging het nog, maar tegen de middag en erna heeft de zon heel erg z'n best gedaan. Tel daar nog de vele klimmetjes en klimmen bij en je weet dat het een zware dag was. Daardoor hadden we minder oog voor de omgeving.

De kip en de haan waren klaar, maar de ezel wou niet


In Santo Domingo de la Calzada hebben we een stempel gehaald. De kip en de haan hebben we met rust gelaten. Sinds gisteren zijn we in de Rioja maar de wijn laten we aan degenen die hem wel lusten. Na de middag reden we de provincie Burgos binnen en daar was het ook warm em hadden ze even steile heuveltjes. Als toemaatje kregen we net voor Belorado, oms eindpunt van de dag, nog een omleiding van een paar kilometers gratis erbij.
In de albergue kun je een avondmaal en ook ontbijt bestellen en dat hebben we dan ook gedaan. Alleen de lunch voor morgen moeten we nog gaan zoeken.

Deze wijn hebben we aan de vrouwen van de tafel naast ons gegeven en dat heeft grote gevolgen gehad


Tot slot nog iets over het pelgrim zijn of worden. Men zegt dat men het onderweg wordt. waarschijnlijk ben ik dan de uitzondering op die regel. Volgens mij was ik het al van toen ik in Lloret de Mar Tomas Sanchez ontmoette. Die man heeft mij besmet met het camino-virus. Het doet echter geen pijn en ik heb het ook niet zo erg. Het thuisfront wil ik trouwens niet vergeten. ook daar heb ik verantwoordelijkheden. Het is trouwens danzij hen dat ik dit kan en mag doen.

Voor mijn schat

Van hieruit dus een digitaal boeketje aan m'n vrouwtje en aan mijn schoonbroer: bedankt dat ik mijn zus zolang mag lenen.
Hasta luego!!
Paul & Liliane

Dag 18 18 mei
73,5 km totaal: 1572,5 km
Obanos - Logrono
Albergue: puerta del Revellin
De pelgrimsmenu van gisteren heeft ons gesmaakt. Ons internationaal gezelschap aan tafel was het erover eens. Bovendien kostte het maar 10 euro per persoon. Deze morgen moesten we om 8 uur buiten zijn. Voor mij is dat geen probleem, maar mijn zus is zo geen ochtend mens. Het begint ondertussen vervelend te worden maar het weer blijft schitterend.

Los Arcos: waar Belgen thuis zijn!


Na 40 km kwamen we in Los Arcos, waar de Belgen permanentie houden. Van 15 tot einde mei zijn dat Johan en Paula.

Johan & Paula


Even met hen gebabbeld en ook een mooie stempel gekregen. We moeten er vanaf nu aan denken om geen tampon meer te vragen maar " un sello". Bijna vergeten. Even voordien waren we even omgereden om aan het klooster van Irache wijn te gaan drinken. Iedereen weet dat wij dat geen van beiden lusten, maar voor de foto moest het.


Dit is gaan grap, wij hebben echt wijn geproeft!


De rest wou ik weggieten maar omdar er ondertussen verschillende mensen achter ons stonden durfde ik niet. Ik heb echt alles uitgedronken en dat was het moeilijkste wat ik tot nu toe op deze camino gedaan heb. Dat wil dus ook zeggen dat we eigenlijk nog geen grote problemen gehad hebben. Zadelpijn blijft het grootste voor mij. De streek is ook heel mooi om te doorkruisen en als je genoeg eten en vooral drinken bij hebt is dat geen probleem. Is dat niet zo dan heb je daar veel minder interesse voor. Was Frankrijk vooral een HOHA land (Heuvel Op Heuvel Af), dan is Spanje meer een BOBA (Berg Op Berg Af). Daarom zijn we van plan om de kilometers per dag te beperken tot ongeveer 70. Trouwens, anders zijn we te vlug in Compostela.
Voor de Rode Kruis- medewerkers kan ik melden dat ik tot nu toe al 2 interventies heb gedaan. De eerste was een hond(echt waar) die een wonde had in de hals en de tweede was een mede- pelgrim die een splinter onder de nagel had. Ik heb hem een naald bezorgd en de uitleg, de rest moest hij zelf doen.
Aan Jean van de tandemclub kan ik melden dat het busje om honden af te schrikken werkt. Bedankt!
Eindelijk nog eens een plaats met gratis Wifi, zodat ik zelf iets kan doorsturen. De rest van de dag, na het fietsen bedoel ik, wordt stilaan routine: douchen, kleren wassen en ophangen en daarna eten zoeken. Dat laaste is voor mij redelijk belangrijk zoals de meesten wel zullen weten.
Tot slot nog de groetjes aan Tomas Sanchez en aan allen die ons volgen. Ook vraag ik mij af hoe het met Joost(en niet Joop zoals ik verkeerdelijk dacht) en Wim is. Van hieruit aan hen de groeten.
Hasta luego!
Paul en Liliane

dinsdag 17 mei 2011 (Mieke)

smsje van vandaag:

dag 17. 99,6km Totaal: 1499km. De klim over de Pyreneeën was zwaar maar net te doen. Vroeger gekozen voor een variant rond Pamplona. Daardoor een lange rit en geen winkels onderweg. Toch leven we nog en zijn er geen grote problemen.


Later toegevoegd

Dag 17
17 mei
99,6 km totaal: 1499 km
St Jean-Pied-de-Port - Obanos
Albergue Usda
Voor ons was het de eerste ochtend in een albergue en het is inderdaad een beetje hectisch. Om zes uur uit bed want een half uurtje later begon het ontbijt al. Het was wel inbegrepen in de prijs. Iets voor achten zaten we op de tandem en we waren eigenlijk bij de laatsten die vertrokken.

St Jacob probeert de Pyreneeën aan ons oog te onttrekken

We gingen het vandaag ongeveer bij 70 km houden want de eerste 26 km waren klimmen langs en over de Ibañeta pas. Die was zwaar maar net te doen voor ons. Na 3h30 bereikten we de top met een gemiddelde snelheid van 8,4 km/h.

Boven zonder al te veel problemen



We waren blij en fier dat we op de top waren en hebben onszelf beloond met een picknick met zicht op de Pyreneeën. Twee Nederlanders kwamen ook boven en één van hen ging te voet naast zijn fiets. Het klimmen is dus toch niet voor iedereen weggelegd. Ik heb daarboven ook even mijn vrouwtje gebeld en een SMS gestuurd naar Tomas Sanchez dat we eindelijk in Spanje waren. Later bleek dat die SMS nooit aangekomen is. Verkeerd GSM nummer waarschijnlijk.

Roncesvalles: nog een paar kilometers en we zijn in Santiago


Na de middag gingen we richting Pamplona rijden en halt houden in Huarte, een paar km voor Pamplona. Zover is het echter nooit gekomen. Blijkbaar heb ik ongeveer 2 jaar geleden de keus gemaakt om een alternatieve route rond Pamplona te rijden, maar dat wist ik nu niet meer. Gevolg: pas na 99 km een albergue en onderweg zelfs geen winkel gezien.

Albergue Usda in Obanos

Met onze 4 liter water hadden we eigenlijk niet zo veel meer over. Moe maar toch gelukkig zijn we net boodschappen gaan doen en de 4 yoghurtjes zijn onmiddellijk verorbert.

Spanje: valt het op?


Pas vanaf 7h30 kunnen we 100 meter verder een pelgrimsmenu krijgen. Wees maar zeker dat het zal smaken. Naderhand zou blijken dat dit de beste menu was van onze tocht; Ons moemoe die in de keuken stond was zo fier dat we het met z’n allen zo lekker vonden en zelfs na de maaltijd moest iedereen uit het aangrenzende café nog proeven van haar gehaktballen in tomatensaus.

Eten bij ons moemoe


Andermaal heeft St Jacob voor mooi en warm fietsweer gezorgd en een nog mooier landschap lans de rivier “Erro”.
Morgen zijn we na 40 km in Los Arcos en daar gaan we de Belgische hospitaleros die de albergue helpen openhouden een bezoekje brengen.
Groetjes en...
Hasta luego!!
Paul & Liliane

maandag 16 mei 2011 (Mieke)
smsje van vandaag:

dag 16
Peyrehorade- st Jean Pied de Port. 70,3km totaal:1399,4 km. Weer niet zo een lange rit, maar wel pittig. Van hieruit zijn de Pyreneeën nog indrukwekkender dan gisteren. Voor 8€ per persoon liggen we in een albergue, in bed 203 en 204. Morgen de grote test: 26km klimmen tot 1057m hoog!

Later toegevoegd

Dag 16
16 mei
70,3 km totaal: 1399,4 km
Peyrehorade - St Jean Pied-de-Port
Albergue Accueil des pelerins
Deze morgen hebben we voor de laatste maal ontbeten met broer Willy en z'n vrouw. Zij keren terug naar België en wij fietsen morgen Spanje binnen.

Eerste glimp van de Pyreneeën


Als laatste voorbereiding daarop hadden we een niet te lang maar best wel pittig ritje naar St Jean dat tegen de Pyreneeën aan ligt.

Euh... sudoku voor gevorderden?

Net voor 14h waren we ter plaatse en zochten we het onthaal van de pelgrims in de rue de la Citadelle. Het was daar een hectische bedoening in verschillende talen. Eerst een mooie grote stempel gekregen en toen vroeg de vriendelijke man of we soms ook een slaapplaats zochten. En ja hoor, voor 8 euro p.p. konden we verderop in de straat, nr 55, ons bed gaan zoeken.

Onze stal voor één nacht


Onze bedden hadden de nummers 203 en 204.


De tandem kon niet in de garage wegens te groot, maar mocht wel in de tuin, naast 2 moto's. De bedden naast ons worden gemand (of bevrouwd in dit geval) door 2 Russische meisjes. Aan hun schoeisel te zien zijn het meer toeristen dan pelgrims. Terwijl ik dit schrijf op een bankje zie ik een straat lager een fietser, en nog één en die kende ik. Het was Koen.nl. Snel gaan kijken en we vonden ze met 4 samen. Piet en A(a)d, Bas en dan ook nog Koen.nl. Door onze 2 relatief rustige dagen hadden zij ons nu terug bijgebeend. Even nog een fotootje maken.

Bas


Koen.nl


Piet & A(a)d


Ik blijf hopen dat we Wim en Joop later nog eens tegenkomen. Hier kan dat niet want zij nemen een andere route en gaan over Oloron.
Nog wat te eten zoeken en daarna goed rusten voor de reus van morgen.

Groetjes en...
Haste luego!!
Paul & liliane