Tandemrit 21 november 2010 Gullegem

Het verschil met vorige tandemrit kon niet groter zijn. Als mede-inrichter stond ik vorige maand letterlijk en figuurlijk aan de kant door een blessure. Nu waren we als team terug op post om met de bende mee te fietsen. En een bende is het geworden! Op weg naar Gullegem was ik al blij dat we een wagen met tandem op het dak tegenkwamen. We waren dus toch al met 3 tandems dacht ik toen (tenminste als Rik niet zo dom was als ik vorige maand om een blessure op te lopen). Ook niet vergeten dat het al eind november was en dat de weersvoorspelling droog maar koud was. Nu hoor ik sommigen al denken: als ervaren plassenrijder zal hij met dat droog weer niet zo gelukkig zijn geweest. Hier moet ik echter een uitzondering maken en ik zal uitleggen waarom. Het vorige weekend hadden we doorgebracht in Henegouwen en het heeft toen 3 dagen klein en grote geiten geregend. Zelfs ik had toen m’n buik vol van plassen(waterplassen hé mannen)! Als het even kon mocht het dus droog blijven vandaag.
Tomtom had me een dag eerder verteld dat Gullegem achter Kortrijk verscholen lag en bracht ons nu feilloos naar Driemasten. Daar aangekomen had ik nog een aanwijzing van Rik nodig om achterom in het volgende straatje te komen. Zoals gewoonlijk waren we redelijk vroeg en toch bijlange de eerste niet. Er waren koppels die vals hadden gespeeld en de vorige dag waren aangekomen. Uiteindelijk stonden er 14 tandems op het erf bij Rik en Marleen, wat ik in november nooit verwacht had. Zelfs 2 koppels uit Doornik waren de taalgrens overgestoken. Toch vond ik hen maar een beetje crazy ;-) De koffie stond ook klaar in de keuken bij Marleen maar na het zien van al die andere lekkernijen weet ik nu wel zeker waar de naam GUL-legem vandaan komt.
Goed ingeduffeld zijn we rond 10 uur toch vertrokken richting Ieper. Rollegem-Kapelle, Beitem en Koekuithoek zeiden me niet zo veel. Moorslede klonk me al iets bekender in de oren en toen we Passendale in het vizier kregen dacht ik onwillekeurig aan kaas. Het werd echter een les in vaderlandse geschiedenis over “Den Grooten Oorlog”. De streek ligt bezaaid met oorlogsmonumenten en begraafplaatsen. Één van de grootste is het Tyne Cot Cemetery. Zelfs erlangs fietsen maakt al een grote indruk.

Tyne Cot cemetery
foto: stu fraser

Het zou niet de laatste begraafplaats zijn die we tegenkwamen vandaag. Na de rit ben ik er ook achtergekomen dat we op een paar honderden meters na Bellewaerde park zijn gepasseerd. Voor alle duidelijkheid: dit is geen oorlogsmonument!
O ja, bijna vergeten. Voor de middag toen we voorbij een boerderij reden stond er welgeteld 1 plasje op de weg. Waarschijnlijk had de boer z’n tractor afgespoten of zoiets. Ik heb al uitgelegd waarom het vandaag niet hoefde maar toch heb ik toen geroepen:”Dankjewel Rik”.
Ieper was onze lunch-stop en ik hoopte stilletjes dat we de Menenpoort(het bekendste Commonwealth-oorlogsgedenkteken in Vlaanderen) zouden passeren. Vorig jaar waren we daar met onze tandem ook gestopt en ook toen maakte al die namen op dat monument een grote indruk op mij.

Menenpoort

De inrichters hadden mijn gedachten geraden en gidsten ons onder het monument door.
Na de lunch in “Au Miroir”, die meer dan ok was, zijn we zelfs teruggereden om onder de Menenpoort een groepsfoto te maken.

Menenpoort
foto: Nik

Zuidwaarts verlieten we Ieper om een paar kilometers later voorbij de palingbeek(wat een kanaal blijkt te zijn) terug oostwaarts te fietsen. Even later kwamen we voorbij Gasthuisbossen en dan verder langs Zandvoorde, Kruiseke en Geluwe(van den bisschop?). Bijlangrijkste bezigheid onderweg is natuurlijk bijpraten met iedereen en zo doorkliefden we Moorslede om niet lang daarna terug Gullegem in het vizier te krijgen. Even door het centrum om te landen in “t Rusteel” (streekdialect voor paardenruif) in de Heulestraat. En daar was het toch weer geweldig…
Bij het binnenkomen brandde er een open haart en die had veel bijval. De meesten hadden kou. Ik niet. Mijn conditie was na een maand inactiviteit zo slecht dat ik hard had moeten trappen om bij te blijven. We zaten nog maar pas aan tafel toen men al hapjes begon neer te zetten. De eerste tournee op kosten van de club is normaal en was ook heel lekker en bracht er onmiddellijk de sfeer in. Toen bleek er ook nog eentje jarig. Namelijk den baron(ikke) zelf. Tweede tournee dus op mijn gezondheid en mijn kosten. Het was het geld meer dan waard. Ze hebben zelfs gezongen voor mij, maar belangrijker en aangenamer waren al die kussen die ik gekregen heb. Ik heb zelfs Carl zover gekregen dat hij me drie kussen gaf. Misschien zat het plaatselijke bier (Netebuk) er voor iets tussen .Een week heb ik me niet meer gewassen! Er viel echter nog een belangrijkere primeur te rapen: Georgette drinkt bier!!! Vanaf nu is zij ook een volwaardig lid van de tandemclub. Proficiat Georgette! (Ik hoop dat Ortaire daar later die avond geen misbruik van gemaakt heeft.)
Tempus fugit. Tot mijn verbazing was het donker toen we buitenkwamen en zodoende moesten we de paar resterende kilometers met verlichting rijden tot bij Rik en Marleen. De gedachte aan een nachtelijke tandemrit dwaalde weer door mijn hoofd.
Tot slot wil ik die twee gulle mensen uit Gullegem bedanken voor deze prachtige dag. Wij tellen af naar de volgende rit.

Tot dan.
Baron Paul von Plassenrijder

P.S. Speciaal bedankje aan Miguel. Zijn kalender prijkt op het werk al aan de muur.